Yoğun bir sis var, göz gözü görmüyor. Hava çok soğuk, rüzgar kulağımı tırmalıyor. Keşke aklıma uyup kabanımı alsaydım. Dur bi aynaya bakayım, saçım bozuldu mu acaba? Aman Allah`ım! Dudaklarım mosmor olmuş! Hemen eve gitmeliyim. Sıcak bir çorba pek iyi gelir şu zamanda. Hele annem yapınca... Mmh, içme de yanında yat. Doğru ya, annem 2 sene önce ölmüştü benim. Babamı zaten hiç görmedim. Yoksa bu soğukta sahilde ne işim var benim?
İyi ki dostum Çomar yanımda... O beni hayata bağlayan tek varlık, o benim tek dostum. Sesi çıkmıyor, acaba o da üşüyor mudur, bilmiyorum. Bildiğim tek şey ikimiz de açız. Hayır, hayır; karın açlığı degil bu. Sevgiye açız. Sıcak bir ele, tatlı bir söze muhtacız.
Hadi Çomar, biraz daha yürüyelim. Akşama çok var. Belki de karşımıza bizi doyuracak birisi çıkar, ne dersin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder